Cuba, tot nu toe mijn meest favoriete reisbestemming. Dit was onze huwelijksreis. Zeker een reis om nooit te vergeten.
Wij hadden ons van tevoren goed ingelezen, maar bewust niet goed voorbereid. Zo hadden we voor de eerste nachten geen hotel geboekt. Nu is het namelijk zo dat je in Cuba op heel veel plekken terecht kan in een zogenaamde ‘Casa Particular’. Een soort Bed & Breakfast bij de mensen thuis. We hadden van tevoren echter geen idee hoe dit in de praktijk zou werken. Enkel dat zo’n casa particular te herkennen is aan onderstaand logo:
We landden in Varadero en via Booking.com had ik een adres gevonden van een Casa Particular. Dus vanaf de luchthaven namen we de taxi, welke ons naar dit adres bracht. Wat onderweg meteen opvalt is de grote hoeveelheid oldtimers. Ja, we wisten dit van tevoren, maar om dit in het echt mee te maken is toch wel heel erg uniek. We bleven onze ogen uit kijken.
Eenmaal aangekomen op de geplande bestemming leek het alsof dit niet de plek zou worden waar we zouden overnachten (ons handen-en-voeten-Spaans is slechts iets beter dan ons gesproken Spaans, zullen we maar zeggen). Wel kwam er een man opdagen die ons gebaarde met hem mee te lopen. Dwars door achtertuinen en over smalle paden kwamen we uiteindelijk heel ergens anders terecht. Calle 53, Avenida 4ta, om precies te zijn. Geen probleem, overnachten is overnachten. Na een warm welkom van de eigenaresse, kennis gemaakt met haar zoon, die meteen een Cuba Libre voor ons inschonk. Lekker chillen in de tuin, subtropische warmte en een cocktail in de hand, goed begin toch?
Eén van de voordelen van een verblijf in een casa particular (naast dat het erg goedkoop is) is het contact met de bewoners. Alle Cubanen die wij tegenkwamen waren sowieso heel vrolijk en vriendelijk. Ze zijn totaal niet opdringerig aanwezig, maar wel erg behulpzaam. Wil je weten waar je leuk kan eten, hoe je je weg verder kunt vervolgen of wat je betaalt voor een cabrio-tour? Dan is het wel heel handig dat iemand die weet hoe het werkt, je dit allemaal kan vertellen.
Vanuit Varadero hadden we eigenlijk het plan om meteen naar Havana te gaan, maar doordat we langer in Varadero zijn blijven hangen (Cuba Libre, strand), hebben we de plannen iets gewijzigd. We hadden op voorhand wèl een hotel geboekt in Trinidad namelijk, dus er ontstond een beetje tijdsdruk. We besloten dus eerst naar Trinidad te gaan. Wel een dag eerder, want het leek ons leuk in Trinidad ook weer een casa particular te pakken. Zo gezegd, zo gedaan.
Je kent het misschien wel: je zit in een hotel, verveelt je te pletter, je loopt naar de receptie en je ziet dat ze daar allerlei excursies aanbieden naar verschillende toeristische hotspots. Je boekt een excursie en de volgende ochtend vertrek je onder begeleiding van een gids in een tourbus naar de bestemming. Dit hebben wij niet gedaan, enkel het laatste deel: Het blijkt namelijk heel normaal te zijn in Cuba dat je tegen een kleine vergoeding met deze tourbussen mee kunt reizen. Van deze mogelijkheid hebben wij dus grotendeels gebruik gemaakt om verder door Cuba te reizen. Zo ook naar Trinidad.
Onderweg naar Trinidad hadden wij het geluk dat we ergens halverwege een tussenstop maakten in Santa Clara. Dit was een onderdeel van de excursie van de hotelgangers. Maar wij mochten ook mee! Santa Clara is namelijk de stad waar het mausoleum met de stoffelijke resten van Che Guevara staat, heel bijzonder om gezien te hebben!
En weer door!
Uiteindelijk kwamen we aan in Trinidad. Het was een flinke rit, maar dan heb je ook wat (niet zo bedoeld, maar het rijmt toch).
We stappen uit en eigenlijk valt je mond meteen open van verbazing, wat een prachtig stadje is dit. Verschillend gekleurde huisjes, paard en wagens door de straten, en wederom de nodige oldtimers.
We zijn nog geen tien meter van de bus of we worden meteen aangesproken of we een casa particular nodig hebben. Toevallig was dit exact ons plan, dus meegelopen met deze vriendelijke meneer. Hij bracht ons naar een prachtige casa, met dakterras en mooi uitzicht.
(klik op het visitekaartje)
Na een goede nacht, uitgecheckt en door naar ons hotel, Memories Trinidad del Mar aan de kust bij Trinidad op Playa Ancón. Voornamelijk even optimaal relaxen en uitrusten, tot nu toe namelijk toch al aardig wat gereisd.
Na enkele dagen lekker gerelaxt te hebben, maar weer eens wat gaan doen. Dus hebben we een snorkeltocht geboekt inclusief uitgebreide lunch op een toch wel heel bijzonder onbewoond (of toch niet?) eiland, Cayo Blanco.
In elk geval, eerst lekker snorkelen, prachtig, heel veel verschillende soorten vis, gigantische stukken hersenkoraal en tussendoor nog even een barracuda gespot. Nu krijg ik honger. Dus door naar het eiland waar we gaan lunchen en daar staan onze gastheren ons al op te wachten:
Tijdens het eten schuiven er nog meer gasten aan:
Dit blijkt dus de lokale bevolking van dit eiland te zijn, de Cubaanse rotsleguaan en de Cubaanse hutia. Heel normaal dat ze met z’n allen aanschuiven hier. Geen probleem voor ons, maar sommige medereizigers lieten af en toe toch wel een gilletje horen.
Laat in de middag terug naar het hotel om nog even lekker te relaxen. Volgende dag weer even het centrum van Trinidad in, waarna onze reis zich zal vervolgen naar, Havana!
Dus vanuit Trinidad weer met zo een handige excursiebus mee. Na een tussenstop in Cienfuegos en daarna nog een hele lange rit worden we afgezet in hartje Havana, niet ver van de trekpleister die hierboven staat afgebeeld: El Capitolio.
Je denkt dat het niet kan, maar toch:
NOG MEER OLDTIMERS!
En de één nog glimmender dan de ander. Nu blijkt dat de meeste oldtimers in Havana, dienst doen als taxi, en hoe mooier de auto, des te meer klandizie.
Maar goed, ook in Havana hadden we geen overnachting geboekt, dus op zoek naar een Casa Particular. Dit was nog best lastig in het centrum. Met de hulp van een taxichauffeur op zoek gegaan, maar er werd òf niet open gedaan, òf er was geen plek. Maar wij waren best moe en hadden een hoop zware tassen en koffers bij ons. En hotels waren er volop. Dus toch maar het eerste het beste hotel binnengestapt. Maar niet voordat we de aardige taxichauffeur een fooi hadden gegeven, want hij kon in de tijd dat hij ons had geholpen natuurlijk niemand meenemen in zijn Chevrolet.
Aan de receptie van het hotel schrokken we toch wel enorm van de prijs, vooral omdat we natuurlijk van plan waren een casa te nemen, waar een nachtje toch gauw tien keer goedkoper is. Toen de piccolo van het hotel zag dat wij weer wilden weggaan, hield hij ons staande, ging even bellen, hing op, seinde naar een taxi en liet ons instappen, en de taxi bracht ons naar een heerlijke casa particular vlakbij het centrum. Zo gaat dat gewoon in Cuba. Ik denk dat in veel andere landen de hotelmanager niet zo blij zou zijn als zijn personeel de mogelijke gasten naar een ander onderkomen zou gidsen.
Aangekomen bij casa Miriam & Sinaí (Neptuno 521, Centro Habana) wacht ons weer een warm welkom. Weer superaardige mensen en de eigenaresse, Sinaí gaf ons direct allerlei tips om het meeste uit ons verblijf in Havana te halen, terwijl we aan een tafeltje op het terras op de binnenplaats zaten.
Ja en dan Havana in, wat een surrealistische stad is dit ook weer. Prachtige oude gebouwen, heel veel oldtimers, maar wat betreft het aantal toeristen, viel het toch echt wel mee, we hebben erger meegemaakt, gelukkig!
Eerst eens even een terrasje pakken en gewoon genieten van wat er zich allemaal voor onze neus afspeelt, had ik al die oldtimers al genoemd? Wat ik nog niet eerder heb genoemd, maar zeker net zo typerend is, is dat je overal waar je maar bent in Cuba muziek hoort. Overal staan bandjes te spelen, of zingt er iemand met een gitaar in zijn hand een liedje.
Het maakt echt het plaatje compleet. De warmte, de muziek, de auto’s, de geur van sigaren en de smaak van cocktails. Over cocktails gesproken, wist je dat de Mojito, Daiquiri en de Cuba Libre (sommigen noemen het ook wel een baco, een afkorting voor bacardi-cola. Maar in Cuba drinken ze geen Bacardi, al is Bacardi van oorsprong wel Cubaans) oorspronkelijk allemaal uit Cuba komen? Nu in elk geval wel! Ook wordt de Piña Colada veel genuttigd in Cuba, maar deze is in de jaren vijftig overgewaaid uit Puerto Rico.
Uiteindelijk hebben we veel gedaan in Havana. We hebben gewandeld, een tour door het oude Havana met een paardenkoets, een nog uitgebreidere tour in een cabrio oldtimer, naar het oude mafia-hotel Hotel Nacional en daar het Parisien Cabaret bijgewoond, gegeten in een Paladar (restaurant bij de mensen thuis), over de Malecon gewandeld. het is allemaal te zien op de foto’s onderaan deze pagina en in de video bovenin.
Nog een interessante anekdote:
Toen wij op een avond in Havana een taxi terug naar de casa zochten, stapten we uiteindelijk in bij een man die uitstekend Engels sprak, met een accent alsof hij uit The Bronx in New York kwam. Dit viel meteen op, omdat de meeste Cubanen toch wel erg gebrekkig Engels praten, als ze het al kunnen. Wij gaven hem hierom een compliment en vroegen hoe het kwam dat hij het zo goed beheerste. Hierop antwoordde hij dat hij eigenlijk van beroep leraar Engels was. Dat is een staatsberoep, wat betekent dat iedereen die een dergelijk beroep uitoefent ongeveer hetzelfde loon ontvangt van de staat. Hij heeft er echter voor gekozen om als taxichauffeur te werken omdat dat hem veel meer loon oplevert. Hij verdient nu per week wat hij voorheen per jaar verdiende!
Na Havana was het tijd om door te reizen naar Viñales. Sinaí, de hostess van onze casa in Havana, kende daar iemand die ook een casa particular heeft. Dus zij had alvast ons verblijf daar geregeld (zie boven). Deze keer hoefden we geen bus te pakken, want Sinaí had voor ons ook een Taxi Colectivo geregeld. Dit is een gedeelde taxi die je van deur tot deur brengt. Je deelt deze taxi dus met medereizigers en dit drukt de kosten enorm.
Vlakbij Viñales maakten we een tussenstop bij een sigarenboer in Pinar del Río. Deze regio staat bekend om zijn goede sigaren (maar ook om de rum, honing en koffie). Na een uitleg hoe het proces van het oogsten tot en met het rollen en bewaren werkt, hebben we er natuurlijk eentje gerookt en ook wat gekocht.
En dan weer verder, het landschap wordt steeds bergachtiger. Slingerwegen met prachtige uitzichten. En dan het kleine dorpje Viñales. Drie hoofdstraten met kleine straatjes die deze hoofdstraten verbinden. En dat is het eigenlijk. Maar wel bijna overal wel een casa particular te vinden en ook flink wat kleine restaurants en overal cocktail happy hours.
Iedere casa waar we arriveren is weer een kleine traktatie. Zo ook hier. Een heerlijk dakterras met prachtig uitzicht over de typerende Viñales-vallei. Wederom heel erg aardige mensen. Direct de vraag of we plannen hadden. En jawel, we wilden heel graag gaan paardrijden hier. Zo gezegd, zo geregeld. Onze gastvrouw deed even een belletje en de volgende ochtend zouden we al worden opgehaald. En omdat het onze Luna de Miel (huwelijksreis, letterlijk: maan van honing) was, kregen we een privé-gids en hoefden we niet met een hele groep!
De volgende dag dus de paardentour door het nationaal park. Voor mij was het nog best spannend, ik had nog nooit eerder op een paard gezeten, maar uiteindelijk viel het gelukkig mee. Mijn paard heette Caramello, ik denk vanwege de kleur. Gün! Hoe heette jouw paard ook alweer?
Onderweg enkele tussenstops gemaakt, maar constant ook dat prachtige uitzicht, wat een heerlijke belevenis. De eerste tussenstop was weer een sigarenboer, die heel uitgebreid het proces uitlegde, terwijl we een verse Mojito kregen. Dit was de lekkerste ooit! De Mojitos die we hierna in Nederland dronken, waren allemaal vies, bah! De volgende stop was een plek waar ze Cubaanse koffiebonen aan het drogen waren en waar rum werd gestookt. Ook hadden ze hier honing van bijen die onder de grond leven.
Hier ook weer een heerlijke cocktail gedronken van suikerrietsap, limoensap, sinaasappelsap, ananassap en uiteraard rum, gegarneerd met een suikerrietstengel: Guarapi Ron.
Toen moesten we nog even de sweet kiss uitproberen van iemand daar. Hij schonk honing in de mond van mijn vrouw, waarop ik de gemorste honing van haar af moest likken, een kus geven en daarna moesten we het allebei wegspoelen met een shotje rum. Heerlijke combinatie! De actie is uiteraard te zien in onze video bovenaan de pagina.
En weer verder te paard. Tijd om te lunchen in el Valle del Silencio. Hier echt de lekkerste Ropa Vieja ooit gegeten, ook weer met een prachtig uitzicht op het Nationaal Park.
’s Avonds was het tijd om te genieten van een magische zonsondergang op een mooi uitkijkpunt over de vallei. Waarna het niet lang zou duren tot onze reis weer terug gaat naar Varadero.
Even een stap terug. Voor dat wij naar Cuba vertrokken wilden we sowieso afsluiten op een resort aan het strand in Varadero om volledig onze rust te pakken. We dachten dat we iets geboekt hadden, maar het bleek later dat er iets was misgegaan. Ach, dat maakt toch niks uit? Dit is Cuba! En dat klopte inderdaad. Terug in Havana ontdekten we dat in het hotel van ons meestbezochte terras een reisbureau zat en zo hebben we daar alvast ons verblijf in Varadero alvast kunnen boeken.
Naar Varadero gingen we weer met een bus. Het was een flinke rit, ook omdat we eerst een flink stuk door de bergen moesten, maar ook omdat we daarna de kustlijn volgden. Hoe dichter we bij Varadero kwamen, hoe mooier de stranden werden. Parelwit zand, turquoise water en palmbomen, menig strandliefhebber zou jaloers zijn geweest op ons. Toen we in het hotel aankwamen en ze ontdekten dat we op huwelijksreis waren, werd er van alles in het werk gesteld om het ons nog meer naar de zin te maken. Een kamerupgrade, een speciaal verzorgd diner, ontbijt op bed en champagne. Even heerlijk decadent genieten, de laatste week in Cuba.
Het hotel waar we verbleven was Melia las Antillas. Heel veel lekker eten, heerlijk strand, met heerlijke cocktails. Warme avonden op ons balkon met een sigaar, of een drankje doen tijdens één van de vele shows. Wel is het zo dat je je verwachtingen van tevoren wellicht iets moet bijstellen. De hotelstandaard is in Cuba wat lager. Wat daar vier sterren is, is dat in Nederland niet. Desalniettemin hebben wij niets te klagen gehad. En in welk hotel zwemmen er nou haaien in de grote tuinvijver?
Dit concludeert het verslag van onze huwelijksreis naar Cuba. Ik heb vast nog een hoop vergeten op te schrijven. Fietsers op de snelwegen vol gaten, hordes lifters, bezoek aan een antiekmarkt in Havana, alle restaurants zaten zonder rundvlees, geen enkele pinautomaat werkte in Havana, pleinen vol mensen omdat daar een wifi-hotspot was, en had ik die oldtimers al genoemd?
Bekijk de foto’s hieronder om een nog beter beeld te krijgen van het land dat onze harten veroverde: Cuba.
Alle foto’s gemaakt met de Fujifilm X100F, prachtige compacte camera met APS-C sensor en vaste 23mm F2 lens.